[...] Αφορμή μου είναι η δημοσκόπηση που διενεργεί το διαδικτυακό περιοδικό και μας καλεί να ψηφίσουμε, να κατατάξουμε τρόπον τινά, τους 3 "αριστερούς" ποιητές σε σχέση με την "Αριστερά". Τα εισαγωγικά που χρησιμοποιώ αφορούν τον προδιατυπωμένο λόγο και δεν έχουν ειρωνική χροιά.
H δημοσκόπηση αυτή μπορεί να απηχεί ένα δικό του Κώστα Νταντινάκη σε σχέση με την αριστερά και την ποίηση και τους συγκεκριμένους ποιητές. Όμως εγώ διαφωνώ με την έννοια της δημοσκόπησης, συνολικά. Η δημοσκόπηση σαν μέθοδος ήταν μια φαεινή ιδέα των κοινωνιολόγων για να ποσοτικοποίησουν τα κοινωνικά φαινόμενα και να τα μελετήσουν επιστημονικά. Κατόπιν βέβαια, τα αποτελέσματα της μεθόδου αξιοποιήθηκαν ως μέσο χειραγώγησης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Οτιδήποτε πλέον μπορεί να γίνει ένα αριθμητικό δεδομένο σημαίνει ότι λαμβάνει μια "αντικειμενική" νομιμότητα. Εάν απέναντι σε ένα ποσοστό π.χ. 38% αντιπαρατεθεί ένα άλλο π.χ. 8% από αυτό και μόνο το γεγονός της ποσότητας το πρώτο λαμβάνει το κύρος της αλήθειας. Έτσι δημιουργείτα η συνείδηση του μαζικού δεδομένου. Έτσι δημιουργείται ο σύγχρονος "μαζάνθρωπος" της τηλεόρασης.
Ο σύγχρονος κόσμος μεταφράζεται και μεταδίδεται μέσα από αριθμητικά δεδομένα και γι' αυτό το λόγο γίνεται πολλές φορές τόσο δύσκολο να του αντιταχθεί κανείς. Παράδειγμα: δεν είναι τυχαίο ότι ο κυρίαρχος λόγος της εποχής μας είναι αυτός των οικονομολόγων. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι αποδυναμώνονται οι μειοψηφίες αλλά και αυτός ο ίδιος ο λόγος. Διότι έτσι χάνεται η λεπτή υφή του, η πολυπρισματικότητα της έκφρασης. Φτωχαίνει ο τρόπος που σκεφτόμαστε και εκφράζουμε την σκέψη μας.

Επιπλέον οι δημοσκοπήσεις τείνουν να αντικαταστήσουν την έκφραση δημόσιας ελεύθερης γνώμης με ένα εντελώς υποκειμενικό, και γι' αυτό αυθαίρετο πολλές φορές, "ναι" ή "όχι". Μου θυμίζει την "πρετεντερική" δημοσιογραφία, όταν ο λόγος όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά οχι μόνο δεν δικαιούται να είναι επιχείρημα, αλλά εγκαλείται να είναι μια μονολεκτική απάντηση.
Πολύ περισσότερο όλα τα ανωτέρω αφορούν την Ποίηση και τους ποιητές. Υιοθετώντας ασυνείδητα την λογική και την ηθική των δημοσκοπήσεων είναι σα να χρησιμοποιούμε και μεις τα εργαλεία χειραγώγησης του συστήματος που καταγγέλουμε (όσοι ασφαλώς το καταγγέλουμε). Χρησιμοποιούμε χωρίς να θέλουμε την ίδια νοητική "προκρούστεια" κλίνη για να μελετήσουμε τον άνθρωπο, την πνευματική του παραγωγή, τους τρόπους του σχετίζεσθαι. Ενώ το θέμα μας είναι μαζί με τον κόσμο τους να πετάξουμε και τα εργαλεία του που τον έφτιαξαν, έτσι όπως είναι. Τουλάχιστον αυτά που δεν κάνουν για τα δικά μας χέρια.

[...] Ναι σε όλα, όσα γράφεις, ιδεολογικά με βρίσκουν σύμφωνο. [...] Όντως, η συγκεκριμένη δημοσκόπηση αποτελεί έναν δικό μου προβληματισμό σχετικά με την αληθινή αξία ενός ποιητή και την "εξαργύρωση" του όποιου αγωνιστικού παρελθόντος του. Αρχικά, στήνοντας τον ιστότοπο, βρήκα ενδιαφέρουσα την δυνατότητα ενός "γκάλοπ" που μου πρότειναν οι οδηγίες. Σκέφτηκα τότε να θέσω ένα ερώτημα της τάξης "Ποιο ποίημα του Χ (ποιητή) θεωρείτε ως το πλέον ενδιαφέρον και ποιο ως αδύναμο". Μετά, δυσαρεστημένος εδώ και καιρό καθώς ήμουν από την συνεχή μονοπωλιακή παρουσία του Τίτου Πατρίκιου στο Μέγαρο Μουσικής του Λαμπρακιστάν, θέλησα να δω αν και άλλοι συμφωνούν μαζί μου ως προς την υπερτίμηση της αξίας του έργου του, το οποίο προωθείται κυρίως από κατεστημένο τύπου "Ομάδα των 58 για την ανασυγκρότηση της Αριστεράς". Πόσα θα είχε να πει επ΄αυτού εάν ζούσε ο τραγικός Θέμος Κορνάρος! Ο προβληματισμός μου στην υπερτίμηση ενός κάποιου ταλέντου αφορούσε και στον Τάσο Λειβαδίτη, ποτέ δεν κατάλαβα τον θόρυβο γύρω από τον "απλουστευτικό ανθρωπισμό" του (βλέπε παρεμπιπτόντως και περίπτωση Αντ. Σαμαράκη). Αλλά, επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, να εκφράσω με παιδιάστική (ή μήπως ... πρετεντερική;) την ικανοποίησή μου για το γεγονός ότι καμία θετική ψήφος δεν δόθηκε στον Μανόλη Αναγνωστάκη! Ωστόσο, η συγκεκριμένη δημοσκόπηση αποκαθηλώθηκε ήδη.

Από την συμμετοχή μου σε μπλογκ, έχω διαπιστώσει και κάτι ακόμα, [...]. Πολλά από αυτά που εκτιμώ, δεν γλυτώνουν από τους πειρασμούς της εποχής π.χ. να βάλουν την αριθμητική ένδειξη για την επισκεψιμότητά τους. Θεωρείται ένδειξη επιτυχίας εάν ένα μπλογκ έχει χιλιάδες επισκέπτες και αυτό πρέπει να φαίνεται. Μήπως όμως έτσι κάπως δεν μετριέται η τηλεθέαση; η κυκλοφορία των εφημερίδων; η ακροαματικότητα των ρ/φ σταθμών; Οι προσφορές; οι εκπτώσεις; οι ευκαιρίες; Τελικά η ζωή μας ολόκληρη. Μοιάζει να ζούμε σε ένα διαρκώς επεκτεινόμενο αριθμητικό σύμπαν και να χρειαζόμαστε τους αριθμούς για να μας βοηθήσουν στον προσανατολισμό μας. Ότι πουλάει, ότι μετράει είναι καλό. Οι αριθμοί είναι κριτήρια και αξίες, καθώς ο ανθρώπινος Λόγος έχει αποδυναμωθεί. Προσωπικά είμαι πολύ επιφυλακτική σε ότι τα συστήματα των ιστοσελίδων προσφέρουν ως εξελιγμένες δυνατότητες. Δεν μου αρέσουν. Μου αρέσει να μιλάμε και να γράφουμε, να όπως καλή ώρα τώρα...

Και πάλι συμφωνώ μαζί σου [...], αλλά, να, παν μέτρον! Κάποια ανασφάλεια με αναγκάζει να εκφράσω την ικανοποίηση ότι από τις περίπου 900 επισκέψεις που έχει ο Κεδρισός κάθε φορά που στέλνω ένα ομαδικό ε-μαιλ με αφορμή μια νέα ενδιαφέρουσα ανάρτηση, περίπου 100 αναγνώστες αφιερώνουν από μισή έως μία ώρα στις σελίδες του, ενώ 200 αναγνώστες αφιερώνουν από τρία λεπτά έως τριάντα. Οι αριθμοί απλά και μόνο με ενθαρρύνουν για τη συνέχιση της προσπάθειας. Ότι ο Κεδρισός δεν είναι, αν θες, φωνή βοώντος εν ερήμω.

..να συνεχιζεις ακομα και οταν μονο τον αντιλλαλο της φωνης σου ακους...να συνεχιζεις.....σου αφιερωνω την παρακατω σκεψη μου
"θα φτιαξω μια πολη με νερο ..με συννεφα και κλωστες αραχνης ...θα φτιαξω μια πολη χωρις ονομα να χτυπα σαν την καρδια πουχασα στα μεγαλα ιστιφορα των ισκιων...αν με δεις πουθενα σφυριξε τρεις φορες την ανοιξη και θαρθω... να σαγκαλιασω απο την αρχη οπως ποτε δεν εμαθα...ανθρωπε αδερφε μου...αιραμ

Μα, την πόλη αυτή την έχεις ήδη οικοδομήσει, Μαρία, και δεν την εννοώ μόνο σαν σκεπτομορφή, αλλά σαν πράξη ορατή, εδώ και δεκαετίες στον τόπο που ζεις, με τα έργα του Λόγου και των Χειρών σου. Όποτε αποφασίζεις "Ανοιχτές Πόρτες" για το κοινό σου, βλέπεις την συγκινητική ανταπόκριση, ο κόσμος διψάει για μια αυθεντική αγκαλιά-λιμάνι. Τα φάρμακα της Ποιήσεώς σου, αν μη τι άλλο, κάνουν να μην νιώθεται η αρχέγονη πληγή της εξορίας απ' την Παράδεισο που θ' άξιζε να ζει κάθε πλάσμα σ'αυτή τη γη.

σευχαριστω Κωστα για τα γενναιοδωρα και φωτεινα τα λογια σου