Έξι μικρά ποιήματα
Η σιωπή σου που φλυαρεί
Ποτάμι που σταμάτησε
Μ’ όλο που δείχνει πως κυλάει.
***
Ο δικός σου παράδεισος
Είναι η δική μου κόλαση.
Και το ανάποδο, μου απαντάς
Και ξεκαρδίζεσαι στα γέλια.
Να, λοιπόν, που κάτω
Από τις εφημερίες της ηδονής
Βασανιζόμαστε το ίδιο.
***
Εφήμερες μνήμες
Από εφήμερες υποσχέσεις
Εφήμερα ερωτικές
Στην έξαψη εφήμερων καλοκαιριών
Της εφήμερης νεότητας.
Και σας είχα αποδεχτεί όλες,
Έτσι εφήμερες που δείχνατε αιωνιότητες.
***
Και η επόμενη φορά όπως ετούτη.
Καλώς να ’ρθεις μονότονη επανάληψη
Που κάνεις το θάνατο φόβο ξεχασμένο.
***
Πρόλαβα εγώ και συγχώρεσα τον Θεό
Πριν συγχωρέσει εκείνος εμένα.
Του την στέρησα αυτή την άλλωστε μονότονη
Για κείνον απασχόληση.